Articles and interviews by other cyclists, travelers and reporters on the road. As soon as you, as a cyclist, enter countries like Iran and UAE it may happen you will be interviewed for local newspapers and you might even appear on television. This was never my favourite past-time occupation but the interviewers or people who brought me into contact with the journalists, were very fond of a rarity such as a female on a bicycle.
This post is not translated in English but there are posts where I mentioned my stay at Sulayman.
Eind maart 2010 kom ik terug van een winterse trek naar Mount Everest basis kamp en trek ik door Varanasi waar ik onverwachts langer blijf. Zodoende besluit ik Marie-Lou Barboza op te zoeken, een non die een kindertehuis runt.
De organisatie waarmee Focus on Education de scholen heeft gebouwd, heeft ook Dharmender opgevangen toen hij een schedeloperatie onderging. Hij heeft een elektriciteitskabel tegen zijn hoofd gehad waardoor hij een open schedelwond had.
Surej werkt op de werkplaats van Bajaj, één van India’s grootste eigen producten, een gemotoriseerde riksja.
Van 29 februari tot en met 4 maart 2008 worden de scholen in Khassausi, Dhaura, Bijnad en Taati bezocht. Daarna Sahasra en Tarbar. Daarbij ga ik ook proberen 3 individuele personen te bezoeken.
Maart 2009 begin ik aan mijn tweede grote klus voor Focus on Education. Marijke introduceert me, vanaf grote afstand, aan Antoni, blijkbaar heeft ze prachtige woorden gesproken met de medewerkers van de stichting Sint Joseph’s Development Trust en ik mag zolang ik wil gratis blijven.
Korte Cindy Update
Eind december bereik ik Dubai, na de pedalen van mijn fiets stevig verzet te hebben zoef ik vanuit Turks Koerdistan door Iraaks Koerdistan en tenslotte Iran.
Bredase Vredesprijs
Ik ben moeiteloos door Nigeria gefietst, niemand heeft me gefooled, of in het Nederlands ‘bedrogen’. Ik ben geen naïef meisje dat altijd meteen van het goede van de mens uitgaat. Ik vind iedere mens van nature wel goed, maar ga er niet standaard vanuit dat zij zo ook denken.
Het contact voor deze productie werd al gelegd in februari. Tijdens de Meet en Match van de stichting betrokken ondernemers Breda liepen wij Marijke den Ridder van stichting Focus on Education en Cindy tegen het lijf.
Tuesday May 15th is the day, finally, that I have an intimate appointment in my heavenly upstairs room. Not with one person, mais non… no less than two persons. Count your blessings, princess Cindy! With the three of us we will share my bed. Or rather, let me be slightly more detailed: I will lay in the bed while I get shot on film by one and recorded on sound by another.
Dinsdag 15 mei is de dag dat ik een afspraak heb in mijn boudoir om niet één, maar twee mensen te ontvangen. Wij gaan met ons drieën naar bed. Of eigenlijk is het nog iets genuanceerder: ik ga alleen naar bed en word gefilmd terwijl de ander me opneemt.
Maandag 14 mei komen Marijke, Jacques en Miriam van de stichting Focus on Education samen met Edwin en Eva van Pasta Media Productions op de school ‘De Zeggewijzer’ in Terheijden.
I do fall in love now and then, but up to now, I also always moved on. Something like this is what the bigger letters in the text says. The headline says ‘worldtraveller for a good cause’. The friendly reported who interviewed me, who did this 5 years ago too, was amazed that I am forty years old! So she asked me: ‘Don’t you ever want to settle down?’
De twee vrije weken voor vertrek zijn maandag van start gegaan. In volle vaart zijn Marijke, Jacques, hun zoon Jeroen en ik samen gekomen: maandag een kennismakingsgesprek met Thomas, een jonge student met onstuimige krullen die zich ook vrijwillig in wil zetten voor de stichting. Hij weet vast meer van social media dan Jacques, Marijke en mij, wel social maar niet op een media-achtige manier.
Dinsdag een interview met Marja voor BN de Stem en laat het duidelijk zijn: mijn doel in Afrika is Congo. Ik had mijzelf eerst geen duidelijk doel gesteld, behalve dat ik naar voodoo minnend Benin wilde. De medische school voor ex-kind soldaten en wezen in Kiliba, oost Congo is een mooi -maar heel moeilijk- eerste doel.
De eerste ronde fietstassen inpakken heb ik gedaan, nu volgen er minstens nog een stuk of vier. Alles wat ik heb past er in ieder geval wel in: de keuken, een slaapplaats, de kledingkast, de verzorgende en medicinale afdeling, een technische afdeling, een ontspannende als ook een creatief departement.
Mijn Amerikaanse fietspartner voor de Sahara is in Rome aangekomen en baant zich langzaam een weg door de regen naar Zuid Spanje.
Verdere updates zijn medicamenten en smeersels die na lang nadenken toch aangeschaft zijn ter voorkoming en onderdrukking van malaria: 232 doxycyclinepillen, 8 Malerone pillen, en een tube gyno-miconazolnitraat, net zo eng als het klinkt (16 wegwerp applicatoren voor een schimmelinfectie, een bijverschijnsel van doxycycline).
Nu ga ik een korte broek maken, nóg een kledingstuk. De kledingkast samenstellen voor een onderneming als deze is misschien wel één van de moeilijkste dingen. Als ik niet in volle vaart vooruit kom weet ik waar het aan ligt.
Verder voelt het gewoon fijn om vrij te zijn. Het voelt verfrissend, onwerkelijk en zacht…
De dag begon met diarree. De nacht die eraan vooraf ging kwam ik niet makkelijk in slaap terwijl ik wel moe was en hoewel ik die middag een kort dutje had gedaan, was ik daardoor niet klaarwakker.
70 kilometer in 4 uur en 27 minuten, gemiddelde snelheid: 15.6 kilometer per uur (dit voorspelt niet veel goeds…)
Zondagochtend 25 maart van 11.00 tot 12.00 uur is de uitzending ‘De Week van Cor‘ op StadsTV Breda (kanaal 40, Ziggo) waarbij Focus on Education centraal staat en mijn debuut als televisiester een feit is.
Cycling Cindy