Ik ben in Monrovia aangekomen, geen goedkope stad. Er is een adres waar ik heen kan in deze stad, een Bangladeshi familie, vrienden van Gora. Maar ik verblijf liever met ons groepje, midden in het centrum van de stad, pal aan de UN Drive, de oceaan achter ons, de volheid van de stad ons omringend.
De hoofdstad van Liberia is een ervaring op zich. De stad lijkt te zijn ontstaan door UN medewerkers en voort te drijven op enkel uitgaven daarvan. Er rijden vooral nieuwe, glimmende jeeps door de stad van en naar onwaarschijnlijk luxe hotels. Een groter contrast tussen de krotten aan de oceaan en deze hotels zo dicht bij elkaar heb ik niet vaak gezien (buiten India). Al de woningen van de blanke UN medewerkers zijn afgerasterd met dubbele rollen prikkeldraad, waarschijnlijk om de bewoners ervan te proberen te beschermen tegen hun angsten en ongerustheid.
A lot of cycling the past weeks. I hit the gravel hard but was rewarded with a tropical island.
