A very short update about the Iveco truck which Geo and I fetched from Spain. In times like these, we´d waited for long to get this done. Mobile diary notes with Instagram snapshots on my creative weblog. 5 days of driving an overloaded truck through 5 countries, how´s that on the pshyche of one who passionately dislikes cars?
I’ve reached the Atlantic coast! I let go a little happiness yell when I see the ocean. It’s special and impressive to see this, especially when you’re on the bicycle. I’ve reached the Atlantic, again, on my own power and am surrounded by pine trees, sand and 3000 Harley Davidson drivers.
De avond ervoor heb ik vreemd gegeten: hapjes van Engelse Keith en zijn vrouw Jan, mijn eigen bereidde maar te vet gebakken aardappelen en groenten die net niet goed samen gingen, 4 stroopwafels en de verkeerde sojamelk voor de chai maken dat ik niet helemaal optimaal presteer.
Rain is the most constant factor these coming days and I drive through it happily. Powerful thunder and strong wind is heading my direction and I change my heavy, sticky rain pants for a new purchase: a legging. Suddenly it’s lycra, spandex ánd rain.
One of these rainy nights turns into a heavy storm where my tent is able to handle it all. Although I am not fit altogether -because of the hard thunder so nearby, the rain noisy on the surface of the tent and the itching of mosquito bites- I decide to go cycling. Sitting in a tent when it’s raining is not my idea of great outdoor fun. The will to cycle is quite strong, something I am a bit amazed of. Of everything actually because this way of living takes so much effort. Everything takes lots of time. There’s no such thing as luxury, or easiness (but it actually is just that!) It’s all very much work: every morning packing a wet tent and unfolding it in the evening to put it up again, still wet. The wind might blow it over the campground if I do not pay enough attention. Then I head for the shower to wash myself and some clothes as well, and start cooking. Then it appears my lighter is finished so I need to find another one. No shops around though. Me swirling over the campground to head to another camper, a big broad smile is coming to me as the sun is able to shine some rays through the thick clouds. This means an evening without rain. Makes cooking so much more a pleasure. Especially with a lighter at hand now…
Regen is wat er valt de komende vier dagen en ik rijdt er vol goede moed doorheen. Knallende onweer en harde wind komt mijn kant uit en ik wissel mijn zware, niet echt ademende regenbroek af met een nieuwe aankoop: een legging. Plots is het spandex, lycra én regen.
Eén van die regenachtige nachten verandert in een storm en mijn tent blijkt het goed te weerstaan. Hoewel ik niet optimaal fit ben door de harde bliksem en de jeukende muggenbulten in de nacht, besluit ik toch te gaan fietsen want zitten in een tent terwijl het regent is ook niet alles. De wil om te fietsen is erg groot en ik sta er soms een beetje van versteld. Van alles eigenlijk, want deze manier van leven is enorm bewerkelijk. Alles kost veel tijd. Er is totaal geen luxe, of gemak en het is allemaal omslachtig: tentje elke ochtend afbreken in de regen en elke avond nat uitpakken en opnieuw in de wind opzetten. Daarbij waait de tent dan bijna over het terrein heen. Koken, mezelf wassen en meteen wat kleding mee de douche innemen om uit te spoelen. Klaar om te koken blijkt de aansteker leeg te zijn en zwier ik over het terrein heen om bij een camper een aansteker te vragen. De late stralen zonlicht verrassen me en een grote lach verschijn want een droge avond ligt in het verschiet. En ik heb vuur om te koken.
Deze ochtend was de hemel alweer bepakt met wolken. Maar iets zal er gaan schijnen vandaag en de zaterdag begon met het opboenen van Shanti de fiets. Morgen kan ik weer verder met een blinkende Rohloff naaf (geen trapondersteuning zoals sommige mensen denken) en een zandvrije ketting. Op naar Bordeaux…
The saturday morning was cloudy and I thought ‘something has to be shiny, if not the weather, then my bicycle!’ Off I am again tomorow, with a cleaned chain and shiny Rohloff hub, towards Bordeaux….
‘There you’ve got another poor fellow,’ do I hear the man saying who’s cycling past me. He’s talking to his wife who is cycling steadily behind him. The village I just passed I have seen two bikes standing at the only café which was surprisingly open as well. I choose the budget option and have lunch in the shadow of a tree, just before I need extra power to cycle uphill to Laon. This man and woman are Geert and Janna, and become my neighbours at the campsite in Laon.
Because my bicycle has a little sticker from the shop where I bought it, it is recognisable to Brazilian André, who bought his bike there too. He and his wife Karla are on a worldtour as well and are shooting parts of film to make a movie about cycling. They want to make cycling a more daily habit of the Brazilian local, who are usually taking the car. Hopefully their movie will be the beginning of a creation of cycle paths. Their roads seem to be blocked and packed constantly, so here we are, three Dutch cyclists who are willing to talk in front of their camera. I am, surprisingly the first one. And since I am very used to camera’s, thanks to the close cooperation between Edwin and Eva from Pasta Media Productions, I feel no nerves. I just go for it, as a natural, I am a professional now, aren’t I? Well, obviously not. It is Janna who has to reminds me that I try to raise money with this cycle tour. Oeps…. We need to have a second take. It takes us half a day of filming and talking and it is great to do, us cyclers: Brazilian André and Karla who’s shooting us from out of the bushes, Geert and Janna, past the age of seventy and visiting their daughter in Paris. And me, who’s carrying a lot more at her own than Karla, with a mere 16 kilogram.
‘Daar heb je nog zo’n stakker,’ hoor ik de man zeggen die me voorbij fietst. Hij heeft het tegen zijn vrouw die vlak achter hem fietst. Ik had in het voorbijgaande dorp al twee fietsen zien staan bij het enige café dat het dorp telde en dat nog open was ook. Ik kies voor de budget optie en lunch tegen een boom die me schaduw geeft, even op kracht komen voor ik de heuvel van Laon ga bestijgen. Deze man en vrouw blijken Geert en Janna te zijn en we worden buren op de camping in Laon.
Mijn fiets heeft een stickertje van de winkel waar ik hem heb gekocht en zo is hij herkenbaar voor de Braziliaanse André, die zijn fiets in precies dezelfde winkel heeft gekocht. Hij en zijn vrouw Karla zijn ook wereldreis en willen al fietsende een film maken van andere wereldfietsers om deze vorm van transport toegankelijker te maken in hun land. Ik ben de eerste die geïnterviewd wordt en helemaal niet zenuwachtig. Dankzij de vele filmopnamen van Edwin en Eva van Pasta Media Productions ben ik ervaren. Jammer alleen dat ik vergeet te vertellen dat ik geld probeer in te zamelen voor Focus on Education en dat Janna me dat moet vertellen. Dus neemt André twee interviews van me en volgen daarna Geert en Janna. We zijn de halve dag bezig en het is leuk om te doen, ons groepje fietsers: Braziliaanse André en Karla die ons filmt vanuit de bosjes, Geert en Janna die de zeventig gepasseerd zijn en hun dochter in Parijs bezoeken en ik die alles alleen vervoert, in tegenstelling tot Karla die maar 16 kilo heeft omdat haar man de rest doet.
Een heel kort berichtje: alles gaat uitstekend. Zoals je ziet. Er is alleen bijna geen zon en geen wifi, vandaar dat je even niets van me hoort.
A very short notice: everything goes very well. As you can see. Only, there’s very little to no sunshine neither wifi, that’s why you hear not much from me.
Start of the ‘Grand Tour’ 20th of May 2012
After a very warm and surprising ‘goodbye’ from friends and relatives I start at 9.00 in the morning.
Start of the ‘Grand Tour’ 20 mei 2012
Na een warm en voltallig afscheid iets over 9.00 uur in de ochtend van een veelbelovende dag in Terheijden toog ik opgewekt richting België.
Cycling Cindy