Terjît is klein, één lange zandweg -waar Steve me weer een stukje moet duwen- met een paar hutten van stro en wat stenen tikits en blikmaterialen schuurtjes. Het dadelseizoen is lang voorbij en nu wonen er nog maar 30 mensen terwijl het in juni aanzwelt tot 3000 inwoners.
De grensovergang van de Westelijke Sahara naar Mauritanië is makkelijk en snel gegaan, met een fiets rijdt je gewoon alle wachtende voorbij. De drie kilometer ruige hammada niemandsland gaat ook goed, alleen heb ik wat verderop een lekke band. Ik plak hem terwijl Steve toekijkt. En wanneer een auto vol mannen langs rijdt kijken zij op hun beurt verwonderd naar Steve. Wat dagen later leg ik een nieuwe binnen- en buitenband op het achterwiel omdat de scheur die er in zit lekken blijft veroorzaken.
Dag 10: C. de Bir Gandouz naar Nouâdhibou, Mauritanië
Cycling Cindy