Dag 6 van de Sahara

Dag 6: Boujdour naar tankstation in de buurt van Echtoucan

146.8 kilometer in 7 uur en 37 minuten

Gemiddelde snelheid 19.2 km per uur

Maximale snelheid 35 km per uur

Totale klim 205 meter

Na een ontbijt verlaten we Boujdour pas om 11 uur, veel te laat voor de 150 kilometer die we voor de boeg hebben. Maar omdat we zo laat arriveerde na een lange, lange dag op de weg en een lange lange dag te gaan, heb ik wel een lange lange slaap nodig. Steve had hier blijkbaar graag een dag gebleven, en ik ook, maar bedacht het beter niet voor te stellen omdat hij dat vast geen goed plan zou vinden. Zijn humeur weerhoud me soms. Ik ben moe en heb weinig energie en het vooruitzicht om vandaag weer zo ver te moeten fietsen onttrekt veel van mijn energie. We hopen om te kunnen kamperen ergens in de hammada, maar die hoop wordt snel teniet gedaan als we een politie escort ontdekken. Deze keer is het een witte Citroën met een politie agent in uniform. Wanneer deze stil staat om op ons te wachten vragen we of hij onze escort is en hij beaamt dit, meteen eerlijk en professioneel ‘for your security, is that okay?’ Hij vraagt waar we heen gaan en laat er geen twijfel over bestaan dat kamperen aan de orde is. Hij blijft ons de hele dag volgen, passeren en opwachten.

Al gauw verander ik mijn denkwijze weer, passend aan de dag die ik te gaan heb, krijg ik er al gauw plezier in, probeer ik me niet te focussen op de pijn en schraalheid tussen mijn benen. We passeren twee checkpoints aan het begin van Boujdour en geven hen onze fiche, een kopie van ons paspoort met de benodigde informatie, waar ze erg blij mee lijken te zijn. De eerste helft van de dag kom ik langzaam vooruit en Steve zijn aanmoedigingen ‘with your speed of 14 kilometer an hour we will never reach in daylight’ zijn alles behalve aanmoedigend. Mijn snelheid is op dat moment bijna een volle 18 kilometer dus ik vermoed dat zijn humeur weer gedaald is.

De rit is wederom prachtig en het zijn vooral de elementen die het prachtig maken, de wind die zalig zucht in onze richting, de vogeltjes die delicaat zingen, de vlinders die voor me komen fladderen en wild de hoogte in worden geslingerd door de luchtstroom van passerende vrachtwagens, het wervelende zand dat een paar millimeter van het teer wordt gelicht en vlug vooruit wervelt, achter de banden van de vrachtwagen aan, het zand steeds meer beslag nemende van de teerweg.

De laatste uren echter maak ik een fantastische snelheid en dat ligt vooral aan de wind die precies goed in mijn rug staat en ik maak snelheden van 35 kilometer per uur. We zijn dan op het laatste stuk van de 145 kilometer die dag, waar de enige mogelijkheid tot overnachten een tankstation is. Het is een waar cadeau om die laatste 20 kilometers voor niets te krijgen, en een liefdadigheid van de politie om ons in te lichten dat het tankstation 5 kilometer verderop is. De politie wacht ons daar op om er zeker van te zijn dat we niet stiekem de hammada in trekken. Het benzinestation is een mannenzaal vol mannen en de kamer een grote slaapkamer vol bedden met glanzende dekens. De politie verzekerd zich ervan dat we hier inchecken en verlaat ons dan. Deze dag was niet de makkelijkste en word daarom vast beloond met een gefrituurde vis die zo groot is dat er een even zo grote lach op mijn vermoeide gezicht tevoorschijn komt.

Vanaf hier is er geen stromend water meer, het wordt aangevoerd door vrachtwagens en het is veel werk om dit over te hevelen in tonnen. Vanaf nu dus ook geen douche meer. Ook voedsel wordt per truck geleverd en het voelt heel fijn om vegetarisch (afgezien van vis) te zijn wanneer er weer een truck met schapen langs rijdt.