Update 2: The Gambia

Zonder dat het was afgesproken krijg ik bezoek. Het thuisfront heeft samen met Marijke (van Focus on Education) en Marloes besloten mij een verrassing te bezorgen. En de mensen die ik op de luchthaven zou ontmoeten om de door mij gevraagde onderdelen en spullen af te leveren, bezorgen me bijna een hartstilstand (telt dat ook als verrassing?)

Eén van die mensen begint, wanneer ik nog maar net een stap in de luchthaven zet, hevig aan mijn arm te trekken. Ik denk niet veel want we zijn in Gambia waar ze een paar uur eerder ook hevig aan mijn arm trokken op de markt van Serekunda. Toch, ik herken die persoon aan mijn arm, het is mijn vader! Maar dat kan natuurlijk helemaal niet want mijn vader is in Nederland. Ik kijk nog eens, maar het moet mijn vader wel zijn, hij lijkt er verdomd veel op anders.

Het blijken wel degelijk mijn ouders te zijn. Mijn moeder ontdek ik ook al gauw en zo zijn de mensen die ik zou ontmoeten voor mijn fiets onderdelen weer even herenigd als gezin. Het worden twee hele leuke weken. Bedankt pa en ma voor het meenemen van de slaapmat en de pan (die na kapot te zijn gegaan opnieuw zijn toegestuurd), de nieuwe fietsband, een nieuw stuurkompas, nieuwe fietshandschoentjes, lippenbalsem met factor, oordopjes en deet en een handig ‘klimzakje’ voor aan het stuur van mijn fiets. Zo kan ik snacken van gedroogd fruit terwijl ik voort peddel.

Ik vond het twee hele leuke en relaxte weken!

Without any notice I receive visitors. Back home they’ve decided, together with the help of Marijke (from Focus on education) and with Marloes, to give me a surprise. The people I am supposed to meet on the airport of Banjul are going to hand me over the detailed list of spare parts and other items for my bike travel, which was organised by Marloes and Marijke. Although I found it a little strange that those people were having a stop-over in Banjul, such a small airport, I thought nothing. And although I knew not who those people were, neither looked like, I thought nothing. I did not even think anything of the man who  soon shaked my arm like a mental disturbed toubab, when I entered the airport lounge. I just had a visit to the Serekunda market and many women shaked my arm in the same way. But I do have a good look at the man grabbing my arm. And he does look like my father a lot. Ofcourse this is not my father since he’s in the Netherlands. He must be in the Netherlands. He can not be this man? But yet, it must be my father, he just look too much like him! Damn, it surely is a surprise!

I soon discover my mother as well and so we are reunited as a family for two cosy weeks.  They took the replaced items such as Exped mat and Primus pan with them, along with a new tire, a new compas, new cycle gloves, lipbalm with sunfactor (as I kept burning my lips), earplugs and deet and a handy chalkbag for on my steeringwheel to snack on dry fruits without having to stop cycling.

I enjoyed those surprisingly weeks!